En İyi Sahil Kasvetliliği: Şu Anda İzlenecek Beş L.A. Neo-Noir

Kara film dönemi, 1950'lerde resmen sona ermiş olabilir, ancak çizgili gölgesi günümüze kadar uzanıyor. Korku türündeki ticari olarak başarılı dönüşünden sonra Takip Eder (2014), David Robert Mitchell'in yeni filmi Gümüş Gölün Altında Melekler Şehri'nde bir kadının güzel gözleri uğruna tehlikeli bir gizemi araştıran şaşkın bir anti-kahramana odaklanarak kara filmin mecazlarını yeniden gözden geçirip güncelliyor. Mitchell'in yaklaşımı, dijital ve post-postmodern zamanlarımıza uyum sağlıyor ve komedi, rahatsızlık ve bin yıllık paranoya arasında garip bir ton vuruyor - ancak bu, türün ürperti, kahkaha ve yansıma üretmek için kodlarını kullanan ve büken ilk film değil. sinemanın kendisi üzerine. İşte Los Angeles'ta geçen ve türün önemli yönlerini ikiye katlayan ve Mitchell'in iddialı yeni filminin yolunu açan beş neo-noir.

Hasta Olan: Çin Mahallesi (Roman Polanski, 1974)

1937 yılında, Roman Polanski'nin 1974 Oscar ödüllü ve sarsılmaz filmi Çin Mahallesi zamanının bir ürünüdür. Jack Nicholson, tehditkar sürüngen kabadayısını özel dedektif Jake Gittes'e, ikisi de toplumsal öneme sahip karmaşık bir komplonun içinde bulan bir adam olan Jake Gittes'e getiriyor - politikacılar Los Angeles'ın endemik kuraklık sorununu çözmek için bir baraj inşasını tartışıyorlar - ve son derece kişisel bir temel üzerine kurulu. ve güzel kadın Evelyn Mulwray'in (Faye Dunaway) Gittes'i daha da içine çekerken karışmaması için yalvarmasıyla tabu ikilemleri.

Kamusal ve özel meselelerin bu buluşması genellikle kara film türünde ortaya çıktı, ancak aynı zamanda Vietnam Savaşı'nın sonraki yıllarını karakterize eden artan inceleme ve otorite şüphesi iklimine de mükemmel bir şekilde uyuyor. Jake ikonik repliği duyduğunda filmin son anlarında , kamera sersemlemiş dedektife yaklaşır ve bir TV ekibinin veya bir cinayet mahallinin kanlı ayrıntılarının peşinde koşan bir tabloid fotoğrafçısınınki gibi parlak bir ampulle monte edilmiş gibi görünür. Polanski hemen kesmez, bunun yerine Nicholson'ın bu son derece rahatsız edici umutsuzluk ve adaletsizlik hissini seyirciyi de geriletecek kadar uzun süre yaşamasına izin verir.

İnanılmaz derecede kötü Noah Cross olarak John Huston, Nicholson kadar efsanevidir (ve Daniel Day-Lewis'in filmdeki mükemmel tavırlı ve tüyler ürpertici performansı için kesinlikle bir ilham kaynağıdır). Kan dökülecek , suyun yağ ile değiştirildiği yer). Oyunculuğu durdurulamaz sistemik bir kötülüğü kişileştiriyor: Polanski (senaryo yazarı Robert Towne ile birlikte) Noah'nın günahlarını hem işle ilgili hem de aileye bağlı hale getirerek, 1970'lerin ortalarında havada asılı kalan mide bulandırıcı yozlaşmayı izleyicinin kişisel alanına getiriyor. Bir kez gördükten sonra, Çin Mahallesi seni asla bırakmaz. Jake gibi, onu unutamazsın.

Taş Olan: Büyük Lebowski (Joel ve Ethan Coen, 1998)

Klasik bir kara filmde soruşturmayı yöneten adam asla çok etkileyici değildir; genellikle sarhoş ve her zaman depresif, yine de belli bir çekiciliği var. gibi filmlerde Büyük Uyku , Humphrey Bogart, sigara dumanı melankolisi ve hüzünlü gözleriyle erkeksi seksilik fikrini kuşkusuz karmaşıklaştırdı. Ama 1998 başyapıtlarında Büyük Lebowski , Coen kardeşler bu suratsızlığı yumuşak bir şekilde değiştirilmiş bir durum olarak yeniden tasavvur ettiler. Jeff Bridges tarafından canlandırılan ve kişiliğinin o zamanlar yeni ve şimdilerde sevilen bir yanını gösteren Jeff The Dude Lebowski, kanepesinden kalkmak istememesi nedeniyle seviliyor. Bu tembellik aynı zamanda onu son derece komik kılıyor: Ya özel gözünüz işe gitmek istemiyorsa ve yine de gizemler onun üzerine yığılmaya devam ediyorsa?

için kaydolunZil Bülteni

Üye olduğunuz için teşekkürler!

Karşılama e-postası için gelen kutunuzu kontrol edin.

Her zamanki gibi geleneksel anlatı mantığının aksine (yazı yüzeyin altında sıkı olsa da), Coen'ler Dude'un yolculuğunu pürüzsüz hale getirmez. Her konu, Los Angeles'ın daha eksantrik karakterlerinin ve yanlarının ortaya çıkmasına izin verir: Deneysel sanatçılar, kült üyeler ve bowling ligi süper yıldızlarının tümü, Ahbap'ın kirli halısını bulma arayışında bir rol oynar veya daha doğrusu oynamaz. Lebowski adında başka bir adamla karıştırıldığı zaman. Hoşnutsuz bir PI'nin tipik olarak aşağıdaki gibi filmlerde neredeyse istemeden ortaya koyduğu komplolar ağı yerine Çifte Tazminat , Ahbap, karşılaştığı tüm insanlar arasında anlamlı bağlantılar kuramaz, çünkü hiç yoktur ya da önemli değildir.

Bridges'in hippi sonrası performansıyla, Coens, karakterin kendine özgü kayıtsızlığının açık tembellik ve antisosyal inzivanın ortaya çıktığı dedektif klişesinin bir komedi okumasını sunar. Ancak Dude'un en yakın iki arkadaşı ve tesadüfi araştırmacı arkadaşları da alternatif çekimler sunuyor: Kıdemli Walter (John Goodman) hüsrana uğramış bir özel dedektifin öfkesine sahip, ancak iş için gerekli olan otokontrol veya rasyonel düşüncenin hiçbiri; bu arada, Donny (Steve Buscemi) anti-kahramanın tipik talihsizliğini, felç edici şüphesini ve kaygısını zayıflatıcı ve sonunda ölümcül bir duruma dönüştürüyor.

Amerikan Rüyası'na ve kendi kendini yetiştirmiş insan idealine şimdiden karamsar bir yaklaşım sergileyen kara film dedektifi modeliyle alay edilir. Büyük Lebowski -tehlikeli bir kadının elinde ya da yozlaşmış ve zalim bir sistem uğruna acımasız bir ölümü bilmek yerine, kahraman bir baba adayı olarak mutlu bir son elde eder (filmin ailenin umuduna olan inancı onu anti-kahraman yapar). Çin Mahallesi ). Ve böylece Coen'ler her zaman sordukları soruyu tam olarak yanıtlamıyorlar: Yaşamanın ve yaşamaya devam etmenin amacı nedir? Film boyunca ara sıra ortaya çıkan Sam Elliott'un gizemli kovboy anlatıcısının sözleriyle, sanırım tüm lanet olası insan komedisi, nesiller boyunca, vagonların batısına, kumların üzerinden biz-aw. , bana bak, yine başım dönüyor.

Rüya Gibi: Mulholland Sürücüsü (David Lynch, 2001)

Genellikle kadınlara ve cinselliklerinin gücüne odaklanmasına rağmen, kara filmler geleneksel olarak femme fatalelerin deneyimlerini, yok ettikleri erkeklerinki kadar sık ​​merkeze almamışlardır. Çoğu zaman, türün kıvrımları, bir kadının bir erkeğe ihanetini ortaya çıkarır, böylece bir cezayı haklı çıkarır; Bu ifşaatlar, ataerkil toplumun genellikle bu kadınları ilk etapta aldatmaya yönlendirdiği göz önüne alındığında, biraz acımasız gelebilir. David Lynch, 2001 yapımı filmine odaklanarak bu geleneğe bir düzeltme önerdi. Mulholland Sürücüsü kara film türünü yeniden yazmak isteyen ya da en azından bunun ne kadar farklı olabileceğini hayal eden bir kadın hakkında.

fantezi futbol seçim ticaret hesaplayıcısı

Filmler, yalnızca görsel-işitsel kombinasyonlar yoluyla gizemli yollarla anlam ürettikleri için değil, aynı zamanda bizi en saf, en idealist şeylere inandırabildikleri için rüya makineleridir - onları oynarken gördüğümüzde şüphe duyacağımız olaylar dönüşleri. gerçek dünyada çıktı. Çığır açan rolünde Naomi Watts tarafından canlandırılan Lynch'in kahramanı Betty, bunu çok iyi biliyor: O, Hollywood'a taşınan, tüm hayallerinin gerçekleşmesini umarak ve hafızasını kaybetmiş Rita Hayworth dahil herkesin içindeki en iyiyi görmeyi seçen bir aktris. görünümlü kadın (Laura Elena Harring), bir gün dairesinde saklanırken bulur. İkili, Rita'ya ne olduğuna dair ipuçları ararken, ilişkileri, hem derin kadın arkadaşlıklarının hissedebileceği kadar doğru görünen hem de film büyüsüne biraz fazla dalmış bir şekilde yakınlık ve hassasiyet içinde büyür.

Lynch, ister görüntülerde isterse insan davranışlarında olsun, güzelliğe karşı acımasız olarak kabul edilemeyecek kadar hassastır, ancak perspektifle affedilmez bir kararlılıkla oynar. Duygusal fantezi uçuşları, yalnızca melankolisi yıkıcı olduğu kadar etkileyicidir - aniden bir kabusa dönüşen bir rüya gibi. Betty için büyük bir başarı anı olan rüyaların nasıl işlediği doğru olurdu - onunki ve Watts'ınki gibi. seçmelerde olağanüstü performans — kendi amansızca umutlu beyninin ve aynı zamanda içgüdüsel olarak olumlu bir sonuç için can atan seyircinin beyninin ürettiği korkunç bir adaletsizliğin yüceltilmesi olurdu. Lynch, Betty'nin (Hollywood ve film setlerinin yanı sıra romantizm, seks ve kendi kişiliğinin ne olabileceğine dair) hayallerine hitap ederek ve aynı zamanda kökte yatan kederi açığa vurarak izleyicisini filminin işleyişine dahil ediyor. bu fantezilerden.

Lynch, popüler kültür öğelerinin nasıl olduğunu herkesten daha iyi anlar. eski rock melodileri ve film müzikalleri herkesin (alt) bilincine yerleşmiştir, insanların isteklerini ve algısını sessizce tanımlar. Kara film versiyonunda, dedektifin ortaya çıkardığı karanlık olay örgüsü, duygusuzluk, sahtekârlık ve umutsuzluktan oluşan soğuk gerçekliğin kendisidir. Artık hayal kuramadığımızda dünyadan geriye kalan şey budur.

Meta Bir: Öp öp Vur vur (Shane Black, 2005)

Shane Black'in 2016 neo-noir'i iyi adamlar gerçekten güzel ve her Kara Kalem filminde olduğu gibi, oyuncu kadrosuna oynaması için harika karakterler veriyor - Ryan Gosling, doğru olanı yapmaya çalışan bir alkolik araştırmacı olarak özellikle rahat. Ancak daha yeni olmasına rağmen, iyi adamlar Siyahın mükemmelinden daha eski moda geliyor Öp öp Vur vur . Belki de geleneklere geri dönmek, onları herkesten daha fazla alt üst ettiğinizde mantıklıdır.

Belki de en iyi ve kesinlikle en seksi performanslarından birinde, bir ön- Demir Adam parlayan Robert Downey Jr., Bill Hader'inki gibi küçük bir hırsız olan Harry Lockhart'ı oynuyor. Barry , bir film için seçmeler arsa onun suç yaşam tarzını yakından yansıtır. Rastgele Metod yaklaşımı sayesinde Hollywood'a sevk edilen bu eksantrik yalnız adam, kendisine bir dedektif gibi davranmayı öğretmesi gereken özel dedektif Gay Perry (mükemmel bir Val Kilmer) ve çocukluk aşkı ile kendini bir cinayet gizeminin içinde bulur. Harmony (Michelle Monaghan, Downey ile mükemmel bir enerjik uyum içinde), artık mücadele eden bir aktris. Harry aynı zamanda anlatıcıdır, ancak 1930'ların klasiklerindeki dedektiflerin aksine, hem berbat bir hikaye anlatıcısı, önemli detayları hatırladıkça geçmiş ve şimdi arasında gidip geliyor, hem de dinleyicileri için nahoş, beceriksizliği ve güvenilmezliği için saygısızca özür diliyor.

Fransız Yeni Dalga ustası Jean-Luc Godard'ın dediği gibi, bir film yapmak için ihtiyacınız olan tek şey bir silah ve bir kız. Öp öp Vur vur başlığından ve anlatımından üslubuna kadar bu ilkeyi takip eder. Robert Siodmak'ın Katiller (1946), örneğin, hava geçirmez senaryosuyla kaçınılmaz bir trajedi duygusu yaratır, Black'in filmi, heyecanını kaostan alan organize bir karmaşadır. Los Angeles ve suç türü daha çağdaş ve gerçekçi renklerle boyanmıştır, tıpkı Paris ve Jean-Paul Belmondo'nun Godard's'taki küçük çaplı hırsızının yasadışı varlığı gibi. nefes nefese zamanında vardı.

Black'in Downey'nin dinamiği -nevrotik demeyelim- performansını kutlaması, türün normlarını ihlal ediyor. Soğuk öfke ve kadın düşmanı idealler yerine, Harry dalga yaratmak istememek ile Harmony'yi ve genel olarak kadınları zarardan korumak arasındaki bir ikilemle gözle görülür bir şekilde işkence görüyor. Beyaz şövalye feminizmi zaman zaman tepeden tırnağa yaklaşsa bile, kadınlara saygının bir Hollywood suç filminde temel bir karakter özelliği ve anlatı unsuru olarak sunulması hoş bir değişiklik olmaya devam ediyor, tıpkı PC olmayan karakterlerin Kilmer'in karakterine nasıl davrandığı gibi. eşcinsel olan, önyargılarını eleştirmek içindir.

Black, 1970'lerin 1930'ların kara filmini yeniden canlandırmasını yeniden ziyaret ediyormuş gibi, karakterlerinin insanlığını vurgulamak için 21. yüzyıl seyircisinin sapkın olay örgüsü beklentileriyle oynuyor: Tıpkı senin ve benim gibi, Harry ve Harmony bir Çin Mahallesi -yolculuklarının sonundaki komplo gibi.

kablolu espn kanalları

Diğer Taşlanmış Olan: Doğal Mengene (Paul Thomas Anderson, 2014)

PARANOIA ALERT, P.I. Larry Doc Sportello (Joaquin Phoenix), bir röportaj sırasında üzerinde çalıştığı iki vaka arasında bir bağlantı fark ettiğinde not defterinde. Yine de sakin kalmaya çalışıyor, ama başarısız oluyor, endişeyle homurdanıyor ve gözleri korkuyla büyüyor. O da çok yüksek.

Paul Thomas Anderson, kendisinden önceki Roman Polanski ve Shane Black gibi New Hollywood duyarlılıklarına dokunmak yerine, Doğal Mengene 1970'de kendi kara filmi - dönemin sinemasında nasıl ortaya çıktığı yerine zamanın yaşanmış gerçekliğini seçiyor. Bu, Chandlervari sert dedektifin alkolizmini esrarla ve Los Angeles su sistemi etrafındaki büyük iş planlarını emlak dolandırıcılığı ve uyuşturucu kaçakçılığıyla (Vietnam dönemi rezonansı için bir Asyalı suç örgütü tarafından düzenlenen) değiştirmek anlamına geliyor. Bu ayar aynı zamanda Josh Brolin'in muhafazakar Teğmen Dedektif Bigfoot'un Sportello'nun kötü hippi rüyası olarak adlandırdığı şey ile meşru komplo korkuları arasındaki çizgiyi de bulanıklaştırıyor.

Doğal Mengene PTA'nın en komik filmi ve en az anlaşılır, ama belki de benzer şekilde şaşırtıcı ve komik filmde olduğu gibi Büyük Lebowski , zevk yolculukta bulunur, varılacak yerde değil. Yayınlandığı zaman, film birçok izleyiciyi şaşırttı (uzun çalışma süresi yardımcı olmadı), ancak birçoğunu da heyecanlandırdı ve hala içinde ne olduğunu gerçekten bilmememe rağmen hafızamda kök saldı. Phoenix, komedi zamanlaması ve zamansız kalitesiyle etkileyicidir: Garipliği herhangi bir çağa uyuyormuş gibi görünüyor - ya da daha doğrusu hiçbirine uymuyor, onu paradoksal bir şekilde her zaman inandırıcı kılıyor. Kara film türünün kendine has özellikleri de çiçek-gücü çağının kargaşasıyla ve PTA'nın kuralları çiğneyen eğilimleriyle mükemmel bir uyum içinde görünüyor.

Doc, kafayı bulmanın dedektiflik becerilerini daha iyi kullanmasına izin verdiğine inanıyor gibi görünüyor ve bu anlamda, tipik bir kendi kendine zarar veren araştırmacıdır. Ayrıca saçma sapan bir dizi tehlikeli duruma da sürüklenir. Shasta Fay'e olan aşkı (elektrikli Katherine Waterston), kalbini kıran kadın. Cinsel özgürlük, erkekler ve kadınlar arasındaki ilişkiyi karmaşıklaştırdı - Shasta, Doc'u bir femme fatale gibi burnundan sürüklerken, kendisi de bağlılığını kötüye kullanan mogul Mickey Wolfmann'a (Eric Roberts) karşı seçtiği aşkı gösteriş yapar. Anlatıcı hem kopuk hem de hikayenin bir parçasıdır, tipik sıkıntılı öykücünün görkemli ve şiirsel açıklamalarına hippi bir hava katar: Sortilège (Joanna Newsom) Doc'un arkadaşıdır ve adından da anlaşılacağı gibi, yıldızları okuyan ruhani bir tiptir. ve cevaplar almak için Ouija tahtalarını kullanır.

Adı geçen tüm film yapımcıları gibi, ancak benzersiz cesur oyunculuğu ve sinematik vizyonuyla (her ne kadar Doğal Mengene Thomas Pynchon'un adını taşıyan romanına dayanıyor), PTA sadece temel ikiliklerini daha iyi onurlandırmak için kara film biçimiyle gevşer: insanların aynı anda gerçeğe özlem duyması ve ondan korkması, şeyleri net bir şekilde görme arzusu veya bunun yerine kendi idealize edilmiş dünyasında kalma arzusu. (sarhoş) akılları, unutma çabaları ve özlemleri. Bu ikilemler yankılanır çünkü insan deneyimine sadıktırlar. Kötü bir hippi ya da Amerikan rüyası değiller.

Manuela Lazic, Londra merkezli bir Fransız yazardır ve esas olarak filmleri kapsar.