Pavement'ın 'Wowee Zowee'si Hakkında Konuştuğumuzda Nelerden Bahsediyoruz?
Genç bir çift tesadüfen bir bahçe satışına rastlar. İlk başta denetimsiz görünüyor: ev eşyaları boş bir banliyö araba yolunda hayalet gibi yığılmış. Çift eski bir şilteye uzanıyor ve flört ederek şakalaşıyor, davranışları hem çocuksu hem de belli belirsiz yasadışı. Orta yaşlı bir adam ortaya çıkıyor, çok yalnız. Onlara önce duraksayarak sonra daha büyük bir coşkuyla kabul ettikleri viskiyi ikram eder. Çift ve adam çeşitli eşyalar için nazikçe pazarlık yaparlar: şilte, televizyon, müzik seti. Biraz daha içerler ve sonra adam bir öneride bulunur: Neden dans etmiyorlar? Müziği açarlar ve çift araba yolunda dans eder. Ardından, yoğun bir samimiyet anında orta yaşlı adam onlara katılır.
Bu, esasen Raymond Carver'ın 1978 kısa öyküsü Why Don't You Dance?'in tüm eylemidir, Carver'ın banliyö yaşamının rahatsız edici tuhaflığını yakalama ve sıradan şeyleri neredeyse sınırsız bir endişeyle taşıma konusundaki ürkütücü kapasitesinin eski bir örneğidir. vay canına , Pavement'ın güzel tuhaf ve konu dışı 1995 albümü benzer bir tabloyla başlıyor. Sersemletici, bilinç akışı açılışı We Dance'da bir çift, belki de yaklaşan düğünleri hakkında tartışıyor. Sözlü mızrak dövüşü başlı başına bir tür danstır, eğlenceli ve şamatalı, ileri geri, sonunda karşılıklı bağlılıklarının yeniden ortaya çıkmasına yol açan, sürünen bir şüpheyle de olsa.
Hem Raymond Carver'ın hikayesi hem de Pavement şarkıcısı/gitaristi Stephen Malkmus'un şarkısı Freud'u hızlı arama listesine yerleştiriyor. Orta yaşlı adamın Neden Dans Etmiyorsun? babalık ve dünyevilik arasında titrek bir huzursuzluk içindedir. We Dance'ın ilk satırı şudur: İğdiş edilme korkusu yoktur. (İğdiş edilmekten aşırı derecede korkmayan hiç kimse bunu söylemeyi düşünmez.) Her ikisi de Amerika'nın sınırsız, anonim, değiştirilebilir taşkınlarının böyle bir özelliği olan psişik hak mahrumiyetini ortaya çıkaran küçük başyapıtlardır.
25 yıl önce bu ay yayınlandı, vay canına bu kadar küçük, Carver benzeri ayrıntılara ayrılmış bir albüm. Eleştirmenler tarafından raflara ilk çıktığında şaşkınlığa varan bir kafa karışıklığıyla karşılanan albüm, zamanlarının en ünlü rock gruplarından biri tarafından belki de en çok saygı duyulan albüm haline geldi. Aynı zamanda Malkmus'un yalnızca bir melodist, gitarist ve üstün yeteneklere sahip bir şarkıcı olarak değil, aynı zamanda kapsamlı bir hırs ve empatiye sahip edebi bir söz yazarı olarak yeteneğini tam olarak örnekleyen ilk kişidir. Piyasaya sürüldükten sonra, Pavement'in R.E.M. ve Nirvana. Bununla birlikte, geçmişe bakıldığında, türde birkaç akranla saf bir dünya inşa etme başarısıdır.
jcole 2016 şarkısı
Hayır, birinin beni bırakmasına ihtiyacım olmayacak / Nefes almama izin ver
Ne kadar tuhaf vay canına ? Şimdiye kadar yapılmış en garip kayıtlardan biri olarak adlandırmak kesinlikle doğru ama bir şekilde yetersiz geliyor. Kederli baladry, spazmodik ruh fırtınaları ve drony krautrock'un gelişi, bazı seçimler tasarım gereği can sıkıcı gibi görünse bile, hem rahatsız edici hem de büyüleyici. Plak bir hite en yakın şey, ikinci parça ve ilk single Rattled by the Rush, kulağa şeytani bir şekilde taşlanmış bir Steppenwolf çıkışı gibi geliyor ve belki de şimdiye kadar kayda alınmış rock yıldızı bravado'nun en komik şekilde abartısız bıçaklamalarını içeriyor. (Kabaca / Eşit oluyoruz!, Malkmus bir noktada neşeyle övünüyor). 18 parçadan bazıları bir dakikadan biraz fazla bir sürede uçar, diğerleri ise hiç kimsenin nasıl kapatılacağını bilmediği bir makine gibi bitmez tükenmez bir şekilde oyalanır. 56 dakikalık çalışma süresinin kümülatif etkisi, deneysel bir tiyatro akşamının ardından ateşli bir uyku gecesi gibi bir şeydir.
Kaldırım, 1995'te kendilerini tuhaf, beklenmedik bir konumda buldu. İlk uzun metrajlı çalışmaları, 1992'ler. Eğimli ve Büyülü , onları hemen bilindik bir sansasyon haline getiren silinmez bir tüy-rock güç merkeziydi. 1994'ün meta-pop başyapıtı Çarpık Yağmur, Çarpık Yağmur 90'ların lo-fi indie'si ile Laurel Canyon jangle pop arasındaki zorlu ama kaçınılmaz uçurumu kapatan melodik şarkılardan oluşan bir koleksiyonun gücüyle hızlı bir şekilde satış yaparak bahsi yükseltti. MTV yeterince destekleyiciydi ve ticari radyo iş için açık görünüyordu. Alternative Rock, bu zamana kadar Soul Asylum'dan Gin Blossoms'a kadar uzanan platin satan yıldızlara sahipti ve Stockton, California'dan gelen güler yüzlü asi beyler, ana akıma sıçramak için herhangi biri kadar iyi donanımlı görünüyordu.
kara panter çizgi romanını kim yazdı
Bunu söylemeden gider vay canına selefinin ticari vaadinden olağanüstü bir şekilde yararlanmakta başarısız oldu ve neredeyse yarısı kadar kopya sattı. Çarpık Yağmur, Çarpık Yağmur. Bazı gazeteciler, makul olmayan bir şekilde, grubun izleyicilerini küçültmek için bilinçli, donkişotvari bir girişim olduğu konusunda spekülasyon yaptılar. Diğerleri, şarkıların bitip bitmediğini veya onları etkili bir şekilde kaydetme zahmetine katlanamayacak kadar meyilli ve büyülü olup olmadığını merak etti. Kimse için kaydetme bu Köy Sesi Robert Christgau, özellikle rekoru beğenmişe benziyordu. Albümün çıkışına eşlik eden basın kitinde Malkmus, düşünce sürecine bir pencere açtı: İlerlemeyi seviyor musunuz? o yazdı. Ben değilim. İlerleme öngörülebilir ve öngörülebilirlik bilimi içerir. Bilimle hiçbir şey yapmak istemiyorum. Hayat bir kimya sınavı değildir. ilerlemeyi sever misin Ben değilim. Ne şart! Ve iyi bir sebepten dolayı, işler ortaya çıkacaktı.
Saunada şişmiş bir kızı doğurdu / sözleşmeli briç oynuyorlar / Eğleniyorlar ya da kurutma makinesi yapıyorlar / Bilmiyorum hangisi, hangisi, hangisi…
Amerika 90'ların ortalarında değişiyordu ve değişim banliyöler tarafından yönlendirildi. Kasım 1994 ara seçimlerinde, 1947'den bu yana yapılan ilk Cumhuriyet Kongresi'nde bir dalga süpürüldü. Hareketin ön saflarında yer alan, Atlanta'daki yapraklarla kaplı Marietta ileri karakolundan muhafazakar bir radikal olan Newt Gingrich, sayısız hızla büyüyen, zengin Amerikan topluluklarından biriydi. Beyaz Uçuştan ve savaş sonrası refahtan doğmuştu. Şimdi bu topluluklar, cüzdanlarının dışındaki endişelerden büyük ölçüde yalıtılmış, yeni doğmuş bir yatırımcı sınıfının beşiği haline gelmişlerdi. Siyasi ve ırksal bölünme, başarısız kurumlar ve tarihi gelir eşitsizliği ile karakterize edilen, şimdi bildiğimiz Amerika, bu gibi yerlerin cehennem kazanında kaynamaya getirildi. vay canına ilacın karıştırılması akıllıcadır. Güvenlikli sitelerin ve bakımlı çimenlerin arkasında gizlenen yaratıklardan bazılarını tanıyor. Ve onlar korkunç.
vay canına 's beşinci Track, Grounded, ABD'nin Üst Orta Sınıfından uğursuz bir gönderidir. Üç notalı riff'i, beş arabalık bir garaj evinde dört alarmlı bir yangın gibi geliyor. Garip şeyler oluyor. Bir doktor rutin bir tatile uçar. Denetimsiz genç kız partileri. Bir reçete defteri onaylanmamış turlar yapıyor. Çok uzun bir gece olacak ve kötü bir şey olabilir. Ya da hiçbir şey olmayabilir. Bütün bunlar ve daha fazlası, sefahate düşkün bir manzaraya sahip bir serserinin dört dakikalık ve değiş tokuş çalışma süresinde ele alınmaktadır. Rahibe Ray Stop & Shop yolu ile. Kemerli ve uğursuz ve zengin bir şekilde resmedilmiş.
Bir söz yazarı olarak Malkmus, hem akılda kalıcı özdeyişler için sonsuz gibi görünen bir yeteneğe hem de tekrarlanan dinlemelerde giderek daha fazlasını ortaya çıkaran ve ödüllendiren, sıkıca düğümlenmiş hikaye anlatımı için harika bir yeteneğe sahiptir. Hem dilinin coşkulu dolaysızlığında, hem de anlamını açığa çıkarırken daha da derin bir doyum içinde olmak sevindirici. Eleştirmenler ve bir dereceye kadar hayranlar, yazılarını, Guided by Voices'tan akranının ve bir zamanlar etiket arkadaşı olan Bob Pollard'ın kendinden geçmiş saçmalıklarıyla aynı çizgide gruplandırma eğiliminde. Pollard'ın kelime salatası ve saçmalıkları akılda kalıcı şarkılara dönüştürme yaklaşımı inkar edilemez derecede etkili ve erken R.E.M.'nin gizemini klasik rock bravado'su ile birleştirerek bir kulübe endüstrisi yaratıyor. Ancak Pavement'i gerçekten yakından dinlemek, Pollard ve Malkmus'un yabancı şeritleri çok fazla işgal ettiğini ortaya çıkarır.
Gerçekte, Malkmus'un yazıları, Bill Callahan, Belle ve Sebastian'dan Stuart Murdoch veya onun trajik bir şekilde talihsiz ve yakın zamanda vefat eden işbirlikçisi David Berman gibi çağdaşlarına çok daha yakındır. Diğerleri gibi, Malkmus da incelikli bir karakter incelemesi ve bireysel konuşma ustasıdır. Sözleri sıklıkla doğaçlamanın eşiğine gelen aşırı gelişigüzel bir görünüm veriyor, ancak daha ileri bir incelemede Leonard Cohen'inki kadar dikkatli bir şekilde seçilebilir. Grounded şöyle bir kompozisyon: Tombstone Blues veya Gimme Shelter geleneğinde yavaş yavaş ilerleyen ruhsal hastalığın gerçek dünyadan bir açıklaması. Çok az şarkı, Malkmus'un son zamanlarda dediği gibi, grotesk bir şekilde yaldızlı bir anın hissizleştirici fazlalığını ve ayrıcalığını daha adli bir şekilde ortaya çıkarır. kendimizi içinde bulduğumuz yozlaşmış karmaşa, yarattığımız ödül.
taht oyunları 7 incelemesi
Çok komik / Hemen mağazaya gittik
İlerlemeyi durduramasanız bile, yine de Lollapalooza'yı durdurabilirsiniz.
1995'teki Lollapalooza Tour'da iyi telafi edilmiş bir fatura ortası eylemiydiler ve $ 'a kadar kazandılar. 15.000 O yaz Temmuz ve Ağustos aylarında 28 gösteri için bir set. Sekiz haftalık çalışma için 711.000 $ ekleyen enflasyona göre ayarlanmıştır. Wall Street parası değil, ama yarı kötü de değil. Eşsiz tarzında, vay canına 's Brinx Job, grubun bu beklenmedik düşüşü kutlamanın yolu: Malkmus'un anırmasını içeren çılgın bir buçuk dakikalık jingle: Parayı aldık! hafif bir funk oluğuna ve tanımlanamayan bazı çılgınlara karşı tekrar tekrar. Fırsatçı hırsızlığa kendinden geçmiş bir ağıt ve Pavement'in kendilerini hiçbir zaman büyük müzik sektörünün ziyafet masasındaki davetsiz misafirlerden veya büyük konser organizatörlerinin cebini karıştıran hafif parmaklı Artful Dodger tiplerinden başka bir şey olarak düşünmediğinin açık bir göstergesi. Onları Smashing Pumpkins ile karıştır.
Yaz festivali devresinin uzun süredir devam eden bir juggernaut'u olan Lollapalooza, Pavement'ın 1995'teki katılımının ardından asla eskisi gibi olmadı. Nirvana'nın ortaya çıkışından dört yıl ve Kurt Cobain'in intiharından 14 ay sonra, rezervasyon sahipleri, alternatif ulusun temel taşları üzerine ağır bahse girmişlerdi. gişe. Sonic Youth'un manşetleri ve Beck, Hole ve Jesus Lizard gibi yeraltıyla uzun süredir bağları olan grupların hepsi Pavement'a ek olarak yer aldı. Birçok yönden indie rock'ın ana akım şöhrete uzun tırmanışının doruk noktası ve niş statüsüne geri dönüşünün başlangıcıydı.
Özellikle kaldırım, gündüz saatlerinde kavernöz sahnelerde yer alan setlerle dolup taşan, sıcaktan etkilenen gençlerin kalabalığının önünde gelişmeyi başaramadı. Seyircilerin çoğu, onların köhne performanslarına kayıtsız kalırken, Batı Virjinya kalabalığı gibi, onlara toprak parçaları yağdıran diğerleri tamamen düşmanca davrandılar.
Ertesi yılki festival, Metallica ve Soundgarden manşetleriyle izleyicilerinin giderek artan agresif eğilimlerine hitap edecekti. Sarkaç, horoz rock'ına ve uyumluluğa geri dönerken, Pavement beklenmedik kazançlarını cebe indirdi ve onları doğuran ucube sahnesine geri çekildi. Ama elbette, kendi yolunda o da gitmişti.
Ben sadece gölgeli bir yerde parçalanmayı bekleyen bir hayalet miyim?
vay canına 's 11. parça, Grave Architecture, Pavement'ın en çok beğenilen ve hit şarkılarının birçok unsuruna sahiptir. Cut Your Hair gibi ölçekte neşeyle yukarı ve aşağı hareket ediyor ve Summer Babe'i belirli bir vintagein bağımsız kalabalığı arasında anında bir klasik yapan yumuşak-yüksek dinamikler gibi bir şeyin reklamını yapıyor.
Ardından, iki dakika sonra sistem tamamen çöküyor. Pop prog için verim sağlar. Kararsız kaya. Banliyö yaşamının istikrarsızlığı, tasarımcı ilaçları, ruh hali değişimleri ve klasik rock radyosu. Garip tavırlar ve giderek tuhaf davranışlar. Terk edilmiş eş, futbol antrenmanında 10 yaşındaki çocukların önünde arabasında hıçkıra hıçkıra ağlıyor.
Yavaş hareket eden bir panik atak kadar bir şarkı değil, Grave Architecture aslında son rampa. vay canına Kaldırım arasında, yarı açık, potansiyel olarak pazarlanabilir bir takip yapan Çarpık Yağmur, Çarpık Yağmur ve sanattan zarar görmüş, Beefheart ile bezenmiş, kariyerini geciktiren bir Rubik küpü.
macera bölgesi d&d
Yirmi beş yıl sonra Kaldırım kataloğunun tuhaf atan kalbi, bir kanat ve bir dua ve bir dua bir vaat olarak kaldı. Hiçbir ilerleme olmaması adına yapmaları gerekeni yaptılar. Çoğu direniş yolunu kat ettiler.
Elizabeth Nelson, Washington DC merkezli bir gazeteci, televizyon yazarı ve garaj-punk grubu Paranoid Style'da şarkıcı-söz yazarıdır.
